Dlaczego zamierzam tak późno ''dać dziecku jeść''

Z racji tego, że Julka ostatnio skończyła 3 miesiące coraz częściej słyszę pytania odnośnie rozszerzania jej diety. Rodzina już namawia mnie do wprowadzania zupek i zbierania kaszek i słoiczków, do podawania po 4 miesiącu życia. W końcu jest na nich napisane, że nadają się dla dzieci w takim wieku, prawda? Jednak ja, uparcie i sumiennie powtarzam, że czekam do ukończenia przez Julcię 6 miesiąca, lub do czasu aż będzie na to gotowa.
Wszyscy w okół łapią się za głowę, że przez tyle czasu nie chcę "dać dziecku jeść", że może byłoby to jakkolwiek zrozumiałe, gdybym karmiła piersią, ale skoro podaje mleko modyfikowane, to MUSZĘ zrobić to wcześniej... Pragnę więc dziś wyjaśnić, dlaczego postanowiłam zacząć rozszerzanie diety "tak późno".

W pierwszej kolejności chciałabym obalić to, że w ten sposób przez długi czas nie dam dziecku jeść. W końcu karmię je, tylko, że mlekiem. A to własnie mleko jest postawą wyżywienia niemowląt przez pierwszy ROK ich życia, a inne rzeczy są tylko dodatkiem: sposobem na poznanie nowych smaków, zabawą i przygotowaniem do 'normalnego' jedzenia w przyszłości. Więc daję dziecku jeść i to to, co jest postawą jego wyżywienia.

Po drugie układ pokarmowy oraz układ immunologiczny do około 6 miesiąca życia nie są jeszcze gotowe na posiłki inne niż mleczne. Nie są wystarczające rozwinięte, by trawić białka, tłuszcze i węglowodany w bardziej złożonej formie niż mleko. Ponadto wcześniej jelita dziecka są jeszcze niedojrzałe i nieszczelne: dopiero między 4 a 7 miesiącem  dostaje rozwojowy zryw wzrostu nazywany zamknięciem (nie oznacza to, że w 4 miesiącu jest już gotowa, a jedynie rozpoczyna proces przygotowawczy). Natomiast rozszerzanie diety przy niedojrzałym układzie immunologicznym może prowadzić do infekcji i alergii. Wiec niezależnie od tego, czy dziecko jest karmione mlekiem z piersi czy modyfikowanym, jego organizm nie jest wcześniej gotowy na przyjmowanie innych produktów.

Kolejna ważna kwestia jest to, że dziecko powinno już siedzieć: samodzielnie, lub stabilnie z podparciem, np. na kolanach rodzica. Zmniejsza to ryzyko zadławienia. Jest to ważne, ponieważ dziecko przyzwyczajone jest do jedzenia w pozycji leżącej, przytulone do mamy i często przy tym zasypia.

Wspomniałam wcześniej tez o "gotowości" dziecka do rozszerzania diety. Czym się ona objawia i jak rozpoznać, że nasz maluch staje się gotowy? Między innymi zanika u niego odruch wypychania wszystkiego językiem (dzieje się to między 4 a 6 miesiącem) i istnieje większa szansa, że to co włoży do buzi znajdzie się w przełyku, a nie zostanie wypchnięte. Można nawet powiedzieć, że natura podarowała to jako mechanizm obronny, choć niektóre mamy myl to z mlaskaniem i później zadowolone powtarzają "ale dzidzi smakowało". 

Ponadto na okolice 6 miesiąca przypada czas, gdy dziecko zaczyna naśladować rodziców i staje się zainteresowane tym, co oni jedzą, a także nabywa zdolności żucia.

I na koniec powiem od siebie: po co się śpieszyć?? Dziecko ma czas by zdążyć spróbować wszystkiego, nie widzę potrzeby by przyspieszać na siłę tego momentu. I choć kiedyś panowało przekonanie, że w przypadku mleka modyfikowanego należy to zrobić szybciej, najnowsze badania temu przeczą. Mleko to jest stale dopracowane i zawiera wszystko, co jest niezbędne dla takiego malucha przez pierwsze 6 miesięcy, także nie ma potrzeby robić tego wcześniej. Dla mnie te powody są wystarczające. Nigdzie się nie śpieszę, tym bardziej że w ten sposób mogłabym jedynie dziecku zaszkodzić, a na pewno nie przyniosło by to żadnych korzyści. Nie oznacza to też, że w dniu, w którym Julka ukończy 6 miesięcy podam jej pierwsze warzywko. Zamierzam czekać na symptomy oznajmiające, że jest gotowa. A czy to będzie tydzień wcześniej czy dwa tygodnie później, zobaczymy. Trzeba zaufać dziecku: jego organizm jest zaprojektowany tak, że na pewno da nam o tym znać ;)

A wy, kiedy rozszerzaliście dietę swoim pociechom? Napiszcie odpowiedzi w komentarzach :)