8 rzeczy, za które siebie lubię

Jak każdej z nas zdarza mi się patrzeć na innych z zazdrością. Nie znoszę tego u siebie, ale dość często wytykam sobie braki porównując się z innymi. Ktoś ma ładniejsze mieszkanie, lepszą figurę, twarz, włosy, zawsze znajdzie się coś! I tu nie chodzi tylko o wygląd. Lubię podglądać czyjeś życia, niestety nawet gdy robię to bezinteresownie, czuję w głębi lekkie ukłucie.
Ostatnim czasem zaczynam dążyć do tego, by zamiast zazdrościć innym poprawić swoje życie. Nic to jednak nie da, jeśli nie będę lubić samej siebie. Tak, właśnie od tego tak wiele zależy. Czując się ze sobą dobrze idziemy w życie z wysoko podniesionym czołem, wypiętą piersią, stając bez lęku twarzą w twarz z tym, co przyniesie nam życie. Warto więc zastanowić się, co właściwie w sobie lubimy. Nawet gdy wydaje nam się tego niewiele, każda z nas na pewno jest w stanie znaleźć chociaż 8 takich rzeczy. Czy to w wyglądzie, czy cechy charakteru.

8 rzeczy, za które siebie lubię

1. Oczy
Duże, niebieskie i pstrokate. Dobrze wyglądają zarówno w makijażu jak i bez. Zawsze uważam je za swój ogromny atut.

2. Figura
To coś, co polubiłam dopiero niedawno. Wcześniej zawsze mi coś nie pasowało, zawsze uważałam że jest z nim źle. Ciągle byłam w stanie się czegoś przyczepić. Dopiero w ciąży pogodziłam się ze swoim ciałem. Pokochałam rosnący brzuszek, zaakceptowałam nadprogramowe kilogramy. Po ciąży, gdy waga w końcu spadła czuje się ze sobą na prawdę świetnie, jak nigdy w życiu.

3. Empatia
Jest to cecha, która została mi wpojona w dzieciństwie. W dużym stopniu to właśnie ona ukształtowała mnie na względnie dobrą osobę, pomimo moich wielu niechlubnych cech. Pomaga w budowaniu przyjaźni, w znalezieniu miłości, w byciu mamą, ale przede wszystkim w byciu po prostu człowiekiem.

4. Otwartość i Łatwość w nawiązywaniu kontaktów
Jestem osobą bardzo towarzyską. Kocham przebywać z innymi ludźmi, rozmawiać, a także poznawać nowych. Dzięki temu, na każdym etapie swojego życia miałam grono znajomych, które stale się zmienia i powiększa. Wśród nowych ludzi nie czuję się obco i nieswojo, co pomagało mi np. w czasie gdy pracowałam. Teraz także widzę tego korzyści. Łatwo nawiązuje kontakty z innymi matkami, więc nie czuję się samotnie.

5. Otwartość na zmiany
Wyznaję zasadę, że kto stoi, ten się cofa. Nie boję się zmian i zawsze wychodzę im na przeciw, bo zwykle przynoszą coś dobrego, a w dodatku kształtują, uczą i sprawiają, że jesteśmy tym kim jesteśmy i tu gdzie jesteśmy.

6. Bycie upartym
 Pomaga to w dążeniu do celu i w zdobywaniu tego, czego się chce. Niestety, przy moim braku motywacji nie zawsze ląduję na szczycie, ale gdy coś jest dla mnie ważne i mi na tym zależy, uparcie do tego dążę.

7. Gadatliwość połączona z umiejętnością słuchania
W dzieciństwie było to moim kompleksem. Potrafiłam przegadać każdego, a niektórzy nazywali mnie "katarynką". Jednak w dorosłym życiu udało mi się tą cechę odrobinę okiełznać. Wiem już kiedy mówić, a kiedy milczeć. Nauczyłam się słuchać ludzi. Co prawda wciąż ze mnie niepoprawna gaduła, jednak w obecnej formie ułatwia mi to nawiązywać kontakty oraz zbliżać do siebie ludzi.

8. Samodzielność
Nie to, że od razu ze mnie jakaś Zosia-Samosia (no może trochę) i generalnie potrafię korzystać z pomocy innych (a przynajmniej się staram), ale jestem w stanie poradzić sobie sama z większością rzeczy. To także bardzo pomaga radzić sobie w życiu, dobrze jest być niezależnym i korzystać z czyjejś pomocy z wyboru, a nie z konieczności.

A teraz mam dla was wyzwanie. 
Wymieńcie 8 cech, które w sobie lubicie i napiszcie je w komentarzach ;)

Wpis powstał w ramach akcji #umiem_liczyc_do_8, której celem jest pozytywne spojrzenie na siebie! Zewsząd dobiega nas hejt i krytyka przez co zapominamy o tym co dobre. Zmieńmy to! spójrzmy na siebie łaskawszym okiem i pogadajmy o tym co w nas dobre :).